Volg en Like ons opĀ 

Plaats van de misdaad:Jongerencentrum Xinix

Datum en tijd van handelen: 17 april 2004

Hoe was het?:

Vijf minuten voor de aanvang van de show had Marco Borsatan even in de zaal gespiekt. Er stond bijna niemand had hij gemopperd. Maar tegen de tijd dat de geheime en magische klanken van de Patatje Metal-intro te horen waren en de bendeleden het podium opliepen, stond de zaal vol. Zij hadden zich schuil gehouden in het café. Maar nu waren ze toch hier, want hen was in allerlei pamfletten beloofd dat Patatje Metal hen wel het hoofd op hol zou brengen.

Om dit te bewerkstelligen beulde Dennie Antichristian zijn drumstel af, en bejegenden Het Beest, Nico Haat en Vader Macabraham hun instrumenten bepaald niet met zachtzinnigheid. Zoals te doen gebruikelijk terroriseerde Marco Borsatan het zaaltje en liet hen de duistere zijde van blije nederpopliedjes horen. In de menigte stond ook een prachtige jonge vrouw, die de aandacht van de immer hitsige Patatje Metalaars (die ook een romantische inborst hebben, vergeet dit niet) trok. Zij was natuurlijk alleen geïnteresseerd in die gitaarslachter van een Nico Haat. Zo gaan die dingen.

Een kleine stap voor het funrockgenre, doch een grote stap voor Patatje Metal was, dat Marco Borsatan het podium afstapte en het publiek inliep. Zij waren natuurlijk doodsbang voor Marco Borsatan en gingen zijn angstaanjagende blik en reuzen-microphoon uit de weg. Hoe meer de avond vorderde des te meer werd de zaal, zoals beloofd samengesmeed tot een feestende, zwetende en drinkende groep vrienden.

En na het optreden waren nieuwe Patatje Metal-adepten geboren. Gelovigen. Gehorigen. Volgelingen, die met Patatje door het hellevuur gaan en weer terug.

Amen.