Sy weenen als sy hunne graeven moeten verlaeten. Sy syn onverschilligh jeegens de koude ende het ongemack van het dootsyn.

Maar sy syn behangen met spieren ende sy hebben één missie. Rocken!

het is niet anders en het is ook nooit anders geweest. Zij komen uit hun graven gekropen al vloekend en al klagend, maar dat is gauw weer voorbij als eenmaal de wapenen der muzieck zijn omgehangen. Dan preoccupeert ongezouten rockwerk hun verteerde breinen.

Maar als aan de Patattekes ter ore komt dat zij in Noord-Limburg een paar mopjes op hunne gitaren mogen raggen, dan beginnen zij spontaan te kwijlen en daarbij hangen hunne tongen uit hunne monden gelijk die van een zeer blijde wolfshond.

Daar komen zij namelijk zeer gaarne, omdat hunne muziek er zo gretig aftrek vind en omdat de meisjes daar zo mooi zijn. Ook wordt er bij tijd ende wijle nog wel eens voor een bord saté gezorgd, dus dat zijn ook fijne dingen.

Eenen bloedrooden kolk verschijnt in de lucht boven de plaats waar de patatten gaan optreden en mobieltjes willen in de buurt van dit onheilsoord niet meer werken. Psychiatrische patiënten ontvluchten hun onderkoomen en zij worden niet weer gevonden.

Huizen kraken erbarmelijk als onder de druk van een ferme wind, doch het is windstil. Men kan ook de boomen zien wiegen in de wind, maar als men de vinger natmaekt ende in de lucht steekt gevoelt men niets: Geen wind!

De toeschouwer van het Patatje Metal spektakel kan er maar het beste aan doen om oogcontact met leadzanger Marco Borsatan te vermijden. Menigmaal is er niets aan de hand en bewerkstelligt zijn hypnotischen blik alleen dat de kijker heel gek wil gaan dansen en daarbij hysterisch gillen of zoiets.

Het kan echter ook zijn - O, ongelukkige- dat een toeschouwer den Marco recht in de ogen ziet ende zijn ogen zijn geel, gelijk die van een wolf.

Ha! Dan is het andere koek. De toeschouwer voelt al in zijn buick dat er iets niet pluis is, maar verder gebeurt er niks. Het is als hij of zij thuis aan is gekomen dat er bloed uit zijn oren siepelt. Zijn partner begint te jammeren, maar dat doet ze altijd!

Pas als het slachtoffer thuis in den spieghel kijkt en het bloed komt uit neus en vanonder zijn oogleden, dan schrikt hij alleszins. Ook is het nat van het bloed in zijn onderbroekje van het bloed. Het komt zo uit zijn plasbuis gedruppeld. Het is niet tegen te houden. Wat erg allemaal! Had hij maar niet in het Boze Oog van Marco moeten kijken.

Dit alles moet tot aansporing dienen, zodat allen komen kijken naar die allesdurvers van Patatje Metal, die ook heel gevaarlijk zijn. Maar dat windt de meiden alleen maar op.

Amen.

Plaats: Festivaltent in Wanssum