Always look at the Bright Side of life, zo dachten die verrekte rhaaaa lovelye jongens van Monty Python er over, maar ook de eigenaar van het aldus genaamde café in Deurne. Neen, ik moet preciezer zijn, Zeilberg natuurlijk. Nu dat helemaal is opgeklaard, zal dun Kroniekschrijver eens even haarfijn uit de doeken doen hoe het eraan toe ging te Zeilberg

De Patatjes gingen tekeer als beesten. Soms is het weleens zo dat vrouwen corresponderen met serieverkrachters en moordenaars die in de gevangenis zitten en het komt voor dat ze ermee trouwen, al zitten die gasten nog steeds in de gevangenis.

Dat is wellicht dezelfde soort fascinatie die de chicks hebben voor Patatje Metal. Niet dat dat serieverkrachters en moordenaars zijn. Helemaal niet. Zij zijn juist degenen die seksueel worden lastiggevallen door meiden en dames van allerlei allooi. Niks van gelogen. Maar daar had ik het niet over of zijdelings toch wel eigenlijk. Die vrouwen die zitten met glanzende ogen te kijken naar de in leder gestoken jongens en dan vooral Marco Borsatan, die zoveel kabaal maakt en de hele tijd door de Microphoon hene zingt. Het is nu eenmaal niet anders. Maar die Rammstein die mag er ook wel wezen. Dat kun je alleszins afleiden van het gedrag van big titty chickies na de show en op de website en in de kleedruimte. Ik ben gewoon geschokt. Zij kunnen niet afblijven van Rammstein Shaffy. Het is gewoon walgelijk.

Interessant, hoor, maar hoe ging de show nou? Ja, fantastisch, het Zeilbergse volk lag aan de voeten van de uit leder en metaal opgetrokken bruten. De metalen messias, de alleenheerser van de Nederrock, zijnde Marco Borsatan speelde met zijn publiek als een kat met een muis. Hij liet hen gillen, schrikken en medezingen en stal al hun hartjes. Gitaristen Het Beest en Rammstein Shaffy vilden hun vingers met hun gitaarsnaren waarbij het bloed in de rondte spetterde. Dit doen zij om maar zo prachtig mogelijk geluid te produceren. Ook Vader Macabraham, die zo heel sinistere bassist van Patatje Metal, deed ook zijn best en tuigde zijn basgitaar af alsof hij Mohammed Ali was en zijn basgitaar een driejarige kleuter die net had gezegd, 'jij stinkt, Mohammed!'

Het werd allemaal nog veel bruter door Dennie Antichristian die frustatie en trauma's aan het wegrammen was op zijn drumstel. Zijn trauma betrof vooral zijn kapsel, dat van de weeromstuit achterstevoren op zijn schedel was gaan zitten.