Plaats van de misdaad: Metropool in Hengelo

Datum en tijd van handelen: 26 maart 2005, ongeveer 23.00u

Hoe was het?:

Voor mensen die vlakbij Hengelo wonen of zelfs ín Hengelo, is de Metropool om de hoek. Voor de vuurspuwende en vleesetende Patatten van Metaal was het weer net iets verder dan om de hoek. Daar malen ze niet om, want het gefeest en het gejoel en het geheadbang begint voor hen reeds in de bandmobiel. En zo pruttelen zij gestaag richting het oosten en noorden. Het noordoosten dus.

 In de Metropool werden zij opgewacht door een reusachtige en beestachtige doch vriendelijke heer, die hen liet zien waar de kleedkamers waren en wat de bedoeling van de avond was.

De bedoeling was raggen en rocken tot zij of de Patatten erbij neervielen. Niks nieuws onder de zon, dus. Met één bedenking. Wat er wel nieuw onder de zon was, was dat de avond eigenlijk bedoeld was als wedstrijd voor wie er het beste kon doen alsof die gitaar speelde. Er traden enkele jongens op die hun handen in de lucht klauwden en daarbij een kop trokken alsof zij in hun broekje aan het klaarkomen waren. Zij waren allemaal schitterend bezig, maar één van hen kon dit het allerbeste. Hij werd dan ook tot winnaar uitgeroepen.

Het allerleukste vond uw chroniqueur toch nog de mevrouw die heel het airguitargebeuren aan elkaar kletste.

 

Maar toen was het echt weer eens tijd om de luchtgitaar aan de wilgen te hangen en een daadwerkelijk exemplaar, gemaakt van hout en snaren, om de nek te hangen.

Marco Borsatan, die megalomane en narcistische gek kwam rechtstandig uit de dood omhoog rijzen en hield vanaf dat moment de gemoederen bezig. Als vanouds gilde en knarsde hij en schokte hij met de heupen. Hij lonkte naar het publiek en bracht het in vervoering.

De rest van de metalen jongskes mochten er ook best zijn. Als soldaten die heel lang geen seks hadden gehad, vergrepen zij zich aan hun muziekinstrumenten.

 De winnaar van de Air Guitar Contest mocht nog eens even laten zien hoe het nou kwam dat juist hij en niet een van die andere luchtgitaristen de winnaar van de avond was.

Hij mocht live airguitaren, terwijl Nico Haat het op een wild soleren zette. Nico haalde met allerhande heelalgeluiden uit zijn gitaar, synchroon gevolgd door Mister Airguitar, die inderdaad een knap staaltje live airgitaren ten beste gaf.

De avond was al snel weer voorbij. Te snel, vonden de Patatten, dus zij gooiden er nog een encoortje tegenaan en daarna was het weer hup in de bandwagon en naar het Zuiden.