Volg en Like ons op 

Plaats van de misdaad: Het Podium in Venray

Datum en tijd van handelen: 26 februari 2005, ongeveer 24.00u

Hoe was het?:

Het heerlijk Patatje Metal-avondje is gekomen. En weer gegaan, maar niet zonder blijvende indruk achter te laten.

De avond werd ingeluid door de plaatselijke helden van Puch Maxi, die onder meer hun brommers bezingen, maar ook neo-klassiekers brengen, zoals het biografische 'Stiekem op je gepoept'.

Daarna was het de beurt aan Patatje Metal, dat op gothische wijze begon. Onder begeleiding van de onheilspellende beginklanken rees een doodskist rechtstandig op, om even later de kwaadaardige Marco Borsatan prijs te geven.

Gelijk staken de Patatje Metalaars van wal met gemetalliseerde nederpopsongs en het publiek had ook al gelijk de smaak te pakken.

 Na drie nummers kwam een 'special guest' het podium op klimmen. Het was immers een CD-presentatie. Dit was niemand minder dan De Zingende, ex-voorman van de Zingende Fresia's. Hij overhandigde Marco Borsatan de CD en zei enkele vleiende woorden. Daarna konden de CD's worden verkocht en dat hebben we geweten ook. Menig CD is van eigenaar gewisseld.

 

Daarna gingen de Patatten gewoon weer door waar ze gebleven waren. Marco Borsatan zweepte het publiek op tot meezingen en het roepen van heuheu! en dergelijke. Iedereen had het naar zijn zin, maar Vader Macabraham en Nico Haat niet zo, toen Nico's haar verstrikt raakte in Vader zijn basgitaar. Dit werd opgelost door het paniekerig uittrekken van Nico's haar.

Na het optreden kon het natuurlijk niet zo zijn dat de Patattekes zomaar ineens wegmochten. Er moesten nog een paar nummers worden gespeeld voordat het publiek helemaal gevuld was met metalen patat. Marco Borsatan diepte eens in zijn geheugen en kwam met nog wat liedjes op de proppen om het publiek tevreden te stellen.

Maar toen was het vat leeg en de koek op.

 

Was het toen ook gedaan voor de patatten. Konden zij van hun welverdiende rust genieten in hun protserige, karmijnrood gelakte doodskisten? Neen, neen, neen. Fans kwamen vragen of de patatten hun prachtige cd-boekjes wilden onderkalken met hun handtekeningen. The mob rules, dus er zat niks anders op dan hun eisen in te willigen.

Toen gingen de pattatten nog even uitdrinken en toen was alweer bijna licht, dus toen moesten ze echt wegwezen.