Vader Macabraham was er weer even bij!

22 juli 2010, van uw Chroniqueur. De Patattekes traden in Meppel aan in een geheel andere samenstelling dan te doen gebruikelijk.
Het Beest was in het verre en griezelige China (wat deed hij daar?) ziek geworden en moest het bed houden. Wat nu? Wel, de muzikale duizendpoot Nico Haat studeerde in twee avonden Het Beest zijn partijen in en de seksmaniak Vader Macabraham werd voor een avond uit de isoleercel gehaald om te komen rocken.
En daar stonden ze dan in deze unieke samenstelling tegenover een afwachtend publiek. Maar, zoals te doen gebruikelijk, was alles bij de eerste tonen bij het oude en werd het Meppelse publiek binnen de nanoseconde veroverd. Tegelijkertijd werden Meppelsche Metalheads bediend en ouwe vroukes op vouwfietskes ook. Het was een reesch tegen de klok, want de Meppelsche dienders zouden klokslag 1 uur de grote elektriciteits-stekker eruit trekken en daarmede iedereen in het donker en onwerkelijke stilte plaatsend. Dus zoveel mogelijk vermetalde nederpopklassiekers werden gepropt in de anderhalf uur die de patattos metalos gegeven was. Het was een vette strakke show die eindigde toen de klok 1 sloeg. Daar verdwenen de Patatjes van het toneel en werd Meppel van in metaal gehulde toverstad weer een doordeweeks Overijsselsch plaatsje.

2 juli 2010, Van uw Chroniqueur. Een pot feest maken, dat kunnen ze wel in Heeze. Uw Chroniqueur wist het al langer. Maar nu wilden ze het eens professioneel aanpakken en een heus festival op poten zetten. Dit werd Parelpop Heeze genoemd. Daar Heeze de Parel van Brabant heet. Over heet gesproken. Het was er heet. De vlam sloeg uiteraard figuurlijk in de pan toen de Patattekes van Metaal aan het optreden waren. Maar ook letterlijk, omdat de Strabrechtse Heide in de hens stond. Da's nie zo mooi, hoor ik u alweer mummelen. Dan zeg ik: houd de bek. Heeze dus, Patatje Metal, een tent en een podium. Mooier kan het bijna niet worden, maar wordt het wel als er ook nog eens mooie meiden en bier in het spel zijn. Het kan dan niet meer stuk. Kon het ook niet. De Patatjes speelden, gutsend van het zweet, de sterren van de hemel, voor en na elk nummer een fles bier in de nek leeggietend. Een mooi feestje jongens. Volgend jaar weer!

Rammstein is hermafrodiet

Benschop, 5 juni 2010. van uw Chroniqueur. De Patatjes Metalaars traden zaterdag de 5e op voor een keurig aangekleed publiek te Benschop. Daar had iemand voor zijn verjaardagsfeestje een fijn feest gegeven en Patatje Metal uitgenodigd. Hij was geen onnozelaar en had de Patatjes al eens uitgecheckt, dus hij wist wat voor vlees (en door de NASA ontwikkelde kunststofsoorten alsmede zuigerstangen alsmede onvrijwillig afgestane donororganen) hij in de kuip had.
Ze hadden een gave tent opgezet midden in een weiland en alles klaargezet voor de Patatjes om te rocken. Een enkeling die was uitgenodigd dacht bij zichzelve...Metal? Jakkes. En vervolgens zingt deze persona de ganse avond mee met Marco en zijn Patatjes. Ja jongens, onderschat de Patatjes niet. Zij weten een bak metalen patat voor te schotelen die elke rechtgeaarde Hollander ten zeerste kan waarderen.
En de Patatjes zelf hadden het ook naar de zin. Ze speelden een volle twee uur, wat een sportieve inspanning is, als je bedenkt wat voor een fratsen de Patattekes uithalen op het podium. Zij zweten ook immer als een hele kudde runderen. Zij proberen er tegenop te drinken, maar dat lukt niet altijd. (daarom moeten ze ook altijd na de show nog bij drinken. Neenee, geen cola).
Om kort te gaan, het was een topfeest!
foto verzorgd door www.priscillabuijsen.nl

Dronten 4 juni 2010, van uw verslaggever. Hollandsche Meesters. Als je dat hoort dan denk je misschien aan schilders die prachtige wolkenpartijen schilderen, maar tegenwoordig staan de zaken er anders voor. Sinds Patatje Metal ten tonele verscheen zijn die verfsprietsers vergeten en dient de titel "Hollandsche Meesters" op de Patatjes van Metaal te slaan.
Niemand kan de Hollandsche hits beter en krachtiger vertolken dan zij. In Dronten was het weer zo ver. Van de Christelijke Agrarische Hogeschool hadden ze een fraaie tent opgezet midden in het bos en de Patatjes gevraagd een toffe show ten beste te geven. Ze hadden deze site gelezen en voor de zekerheid 10 man security aangesteld, die daar breedgeschouderd en op legerlaarzen rondstiefelden.
Toen de Patatjes de aanvang namen was de zaal zo goed als leeg, maar na de eerste tonen liep de zaal langzamerhand vol. En wat waren ze in Dronten in vorm. Het geluid was mooi uitgebalanceerd en de show was strakker dan strak. Dennie's stampende drums tesamen met Nico's precieze baspartij legden de ultieme basis. Rammstein Shaffy en Het Beest wisselden krachtige slagpartijen af met geïnspireerde solo's. En dit muzikale canvas werd door Marco Borsatan ingevuld met krachtige zang. Dit alles werd omlijst door een kleurrijke lichtshow en special effects.
En zo doen de echte Hollandsche Meesters het. Na de show was het plezier nog niet voorbij, want de Drontsche studentes buitelden over elkaar heen om een praatje te maken met die stoere rockers en het liefst wilden ze verkering. Of anderszins van dienst zijn met een liefdekundige gunst. Iedereen werd van vrouwelijke aandacht bedient, maar de meeste chicks renden - en zo is het altijd - achter Rammstein Shaffy aan. Zijn het zijn laarzen...? Is het zijn lach?

 

Iedereen doet mee! Dat zou de slogan moeten zijn van de heren Patatten.
Toen ze daar in Pijnacker stonden deden de oudste omaatjes mee en ook de rest van de Pijnackerse bevolking, teruggeteld tot aan de kleinste kleuter. Ik lieg niet! De bejaarden rockten mee in hun rollator! De Pijnackers houden gewoon van rocken. Ze houden ook van een beetje de kat uit de boom kijken, want dat deden ze eerst. Wat een rare fratsen halen die Patattenbakkers uit Brabant uit, zullen zij gedacht hebben. Maar onherroepelijk slaat toch de vlam in de pan!

Jaja, de hypnotische kadans van Dennie Antichristiaans getrommel maakt het publiek ontvankelijk voor het dwingende stemgeluid van volkshitser Marco Borsatan, dewelke zijn revolutionaire doch niet immer beminnelijke gedachtengoed subliminaal verspreidt. Godmiljaar! Zijn we hier op het Grote Nederlandse Dictée terechtgekomen, of hoe zit het? Neenneen, uw Chroniqueur wenst slechts over te brengen wat een te gekke avond het werd dankzij de toffe en geweldige (FANTASTISCHE - zou Het Beest zeggen) Patatjes van Metaal, die een liefdesroes over de gehele zaal deden verspreiden.
Het werd het rockfeest dat zijn wederga niet kent.

En zoals immer moet uw Kroniekschrijver daarover het volgende zeggen: Waart ge er niet bij?
Uilskuiken! De volgende keer beter.